Ev tekstili üretimi gittikçe büyüyen bir pazar oluşturmaktadır. Aynı zamanda lif türlerindeki çeşitlilik ile ev tekstilinde kullanılan kumaş türlerinin de çeşitliliği artmıştır. Kumaşların kalitesi yükselirken, bir yanda da kullanım alanları çeşitlenmektedir.

Kumaş üretiminde kullanılan iplik üretiminde de, keten, pamuk veya yün iplik tek başlarına çözü ve atkı iplikleri olarak kullanılmaktadır. Bunun yanında viskon, trevira veya polyester karşık iplikler de kullanılmaktadır.

Lifler bir eksen çevresinde döndürülerek bükülmekte ve iplik elde edilmektedir. Büküm işlemi ipe sağlamlık, sertlik veya yumuşaklık ya da düzgün bir yüzey özelliği kazandırmaktadır. İplik yapımında kullanılan liflerin çeşidine ve üretilen ipliklerin inceliklerine göre bir miktar elyaf katılarak ip oluşumu sabitlenmektedir. Az bükümle eğrilen kalın iplikler atkılarda, çok bükümle eğrilen ince iplikler ise çözgülerde kullanılmaktadır.

Dokuma kumaşlar, çözgü ve atkı denilen paralel ipliklerden oluşan iki iplik dizisi, birbirlerine dik yönde kesişirken bir örgü oluşturacak şekilde bağlanarak elde edilmektedir. Dokuma işleminde, kumaşın enine uzanan ipliklere atkı iplikleri denmektedir. Bunlar çözgü iplerine göre daha az gerginliğe maruz kalmaktadır. Kumaşın boyuna uzanan ipliklere ise çözgü ipi denmektedir. Bunlar gerilime dayanıklı ipliklerdir.

Kumaşın bu şekilde dokunması sırasında ipliklere karışarak kumaşın yapısına giren yabancı liflerden oluşan hatalara havlanma denmektedir. Çözgü ipleri dokuma sırasında da sürtünme ve gerilime maruz kalmaktadır. Bu yüzden dirençlerini artırmak için haşıllama işlemi yapılır. Bundan amaç iplikleri dokuma işleminin yıpratıcı etkilerden korumaktır. Haşıllama işlemi düzgün yapılmamış kumaşlarda daha sonra havlanma olabilir.

Kumaşın hav tutması, kumaş yüzeyinin kısmen ya da tamamen havlı bir görünüm almasıdır ve bu kumaş hatasıdır. Yetkili laboratuvarlar tarafından kumaşlarda hav tutma mukavemeti testleri uygulanırken, yerli ve yabancı kuruluşlar tarafından geliştirilen standartlar esas alınmaktadır.