Elektriksel iletkenlik, iletken malzemeye uygulanan elektrik akımının uygun kablolar ile uzak mesafelere hareket etmesi şeklinde tanımlanabilir. İletken bir maddeye iki ucu arasında bir potansiyel farkı uygulandığı zaman, iletken içinde bir elektrik alanı oluşur ve elektronlar üzerine bir kuvvet etki eder. Bu kuvvet ile elektrik alanının büyüklüğü doğru orantılıdır. Yönü ise elektrik alanın tam tersi yöndedir.

Normal koşullarda elektrik iletimi sırasında elektronların, hiçbir engel ile karşılaşmaması, yani engellere takılmadan hareket etmesi gerekmektedir. Ancak iletken içinde bulunan atomlar bu harekete engel olmakta ve elektronlar ile karşılaştıkları takdirde bunların farklı yönlere ve bazen geriye saçılmalarına neden olmaktadır. Böyle bir durumda akımı taşıyan veya aktaran elektronların enerjisinin bir kısmı atomlara geçmeye başlar. Bu ise iletkenin ısınmasına neden olur.

Bir iletkene aktarılan enerji yükseldikçe akım düşer, iletken malzemenin direnci ise aynı ölçüde yükselmeye başlar. Katı maddelerin içinde yer alan atomlar, gaz içinde bulunan atomlar gibi ötelenme hareketi göstermezler ve sürekli titreşim halinde olurlar. Netice olarak kinetik enerjinin bir ölçüsü olan sıcaklık artınca, atomların titreşim genliği yükselir ve iletken içinde akım taşıyan elektronların atomlar ile çarpışma sıklığı da artar. Bu etki sonucunda ısıya dönüşen enerji miktarı, yani sıcaklık, elektriksel iletkenliğin düşmesine neden olur.

Ulusal veya uluslararası akreditasyon kuruluşlarından yetki alan çeşitli laboratuvarlar, birçok elektriksel test arasında ısınma testlerini de gerçekleştirmektedir. Bunu yaparken laboratuvarlar mutlaka, mevcut yasal düzenlemeler ile belirlenen kriterlere ve koşullara ve yerli ve yabancı kuruluşlar tarafından geliştirilen standartlara uygun faaliyet göstermektedir.

Ayrıca testler sırasında laboratuvarlar, TS EN ISO/IEC 17025 Deney ve Kalibrasyon Laboratuvarlarının Yeterliliği İçin Genel Şartlar standardı esaslarına uygun hareket etmek zorundadırlar.