İçme suları olsun, kullanma suları olsun ya da gıda, meşrubat ve benzeri içeceklerin yapımında kullanılan endüstri suları olsun, suyun bulanıklığı çok önemli bir parametredir. Evsel ve endüstriyel atıksularda ve yağmur sularında bulanıklık derecesi çok yüksektir. İçme sularında ve meşrubat yapımında kullanılan sularda ise bulanıklık kabul edilebilir bir durum değildir.

Her türlü suda bulanıklığa neden olan birçok maddeler bulunmaktadır. Bunların başında planktonlar, askıda maddeler ve bir takım organik maddeler gelir. Bulanıklık durumu suyun optik özelliğini olumsuz etkiler ve ışığın geçişini engeller. Bu da suda yaşam için oldukça tehlikeli sonuçlar doğurur.

Laboratuvarlarda yapılan bulanıklık ölçümlerinde temel prensip, su örneğine gelen ışığın, bulanıklık tarafından ne kadar emildiğine ve ne kadar geçmesine olanak tanıdığına dayanır. Suyun bulanıklığını tespit etmeye yönelik, bu prensibi esas alan birçok analiz yöntemi bulunmaktadır.

Gıda analizleri kapsamında yapılan fiziksel analizler arasında bulanıklık tayini analizleri de bulunmaktadır. Bu analizler yerli ve yabancı akreditasyon kuruluşlarından yetki alan laboratuvarlarda yapılır.

Sözü edilen laboratuvarlar, dünyanın her yerinde kabul gören test yöntemlerine ve test kriterlerine uymakta, bilimsel araştırmaları takip etmekte ve çalışmalarında yerli ve yabancı kuruluşlar tarafından yayınlanan standartları uygulamaktadır. Bulanıklık tayini analizleri yapılırken şu standart esas alınmaktadır:

• TS EN ISO 7027-1 Su kalitesi - Bulanıklık tayini - Bölüm 1: Nicel metot

Bu standart, suların bulanıklık derecelerini tespit etmek için iki farklı yöntem kullanmaktadır: nefelometri ve optik türbidimetre ölçülmesi.

Nefelometri yöntemi, yaygın ışıma ölçüm prosedürüdür ve içme suyu benzeri düşük bulanıklıkta sular için uygulanmaktadır.

Türbidimetre yöntemi ise, bir radyant akı azaltımı ölçümü için ölçüm prosedürüdür ve atıksular veya yağmur suları gibi son derece bulanık sular için uygulanmaktadır.