Tekstil ürünlerinden beklentiler her geçen gün yükselmektedir. Artık su, yağ ve kir iticilik gibi özellikler daha fazla ön plana çıkmaktadır. 1990’lı yıllarda çok iyi su iticilik özelliğine sahip olan bitki yaprakları incelenmiş ve hidrofobik olma özelliği ortaya çıkarılmıştır. O günden itibaren teknolojilerdeki olanaklara bağlı olarak tekstil ürünleri için hidrofob yüzeyler geliştirilmiştir. Tekstil sektöründe, kumaşların su veya kire karşı direncinin geliştirilmesinde, kumaşı ıslanmaktan korumak çok önemlidir.

Kumaşlara uygulanan su iticilik işleminin temelinde, lifler üzerinde çok ince bir hidrofob zar oluşturmak yatmaktadır. Su itici kumaş, ıslanmaya karşı belli bir koruma sağlamaktadır. Ancak uzun süreli ve şiddetli bir ıslanma karşısında kumaş yine de suyu içine almaktadır.

Tekstil ürünlerinde yüzey ıslanma kuvvetini tespit etmeye yönelik testler, daha çok pardesü, palto ve elbiselik kumaşlarda uygulanır. Kumaşlarda su geçirmezlik ve su iticilik testleri için yaygın olarak şu üç yöntem bulunmaktadır: Bundesman yağmurlama testi, sprey testi ve Schopper testi. İlk iki test yağmurlamaya yani su iticiliğe karşı kumaşın dayanıklılığını tespit etme amacı ile yapılmaktadır. Üçüncü test ise tekstil malzemesinin basınç altında su geçirmezliğini test etmek içindir. Su iticilik testi, en hassas çekilde Bundesman yağmurlama testi ile gerçekleşmektedir. Ancak sprey testi de aynı şekilde yaygın bir yöntemdir.

Sprey testinde kumaş örneği eğik bir düzlem üzerinde gergin şekilde tutulur ve üzerine kontrollü bir şekilde yağmurlama yapılır. Arkasından kumaş değerlendirmeye alınır.

Akredite olmuş laboratuvarlarda gerçekleştirilen fiziksel testler için, yerli ve yabancı kuruluşlar tarafından çıkarılan standartlara uyulmaktadır. Bu kapsamda sprey testlerinde şu standartlar dikkate alınmaktadır:

• TS EN ISO 4920 Tekstil – Kumaşlar - Yüzey ıslanmasına karşı direncin tayini (püskürtme deneyi)
• AATCC 22 Su iticilik: Püskürtme testi (Test metodu 22)