Kolan, bir şeyleri bağlamak, sıkmak, alttan tutturmak ya da benzer amaçlarla kullanmaya yarayanv e genellikle keçi kılından örülen, enli ve çok dayanıklı bağa verilen isimdir. At ve eşek gibi hayvanların semerlerini veya eyerlerini bağlamak için, hayvanın göğsünden aktarılarak sıkılan yassı kemer şeklinde ağlara da kolan denmektedir. Kolan genelde deri veya kenevir gibi liflerden dokunmaktadır. Yünden veya iplikten yapılmış ince kuşaklara da kolan denmektedir.

Dokumacılık, Anadolu’da üç bin yıldan fazla bir süredir varlığını sürdürmektedir. Geleneksel el dokumaları zaman içinde geçirdiği küçük değişikliklerle bugüne kadar ulaşmış kültürel değerlerimizden biridir. Ancak kolan dokumacılığı gittikçe kaybolan bir el sanatıdır.

Kolan dokumacılığı, Anadolu’da tarih öncesi dönemlerde kullanılan bir dokuma tekniğidir. Enleri dar, boyları uzun olan şerit şeklindeki dokumalara genel olarak kolan dokuma adı verilmektedir. Bu dokumalar, kullanılan yönteme ve araca göre kartlı veya kartsız olarak iki çeşittir.

Günümüzde kolan dokuma genelde ihtiyaç amaçlı yapılmaktadır. Örneğin bebek bağlamak, çeyizlere koymak ya da cenazelerde kullanmak amacı ile geleneksel olarak çok az bölgede dokunmaktadır. Ancak bugün daha çok lif olarak polyester kullanılmakta ve kolanlar naylon olarak üretilmektedir. Kolanların boyu genelde 2 ile 6 metre arasında değişmektedir. Ne yazık ki kolan dokuyucu sayısı her geçen gün azalmaktadır. Yenileri dokunmadığı için eski dokumaların korunması önemli olmuştur.

Yetkili laboratuvarlar tarafından, spesifik testler kapsamında naylon kolanların özellikleri de test edilmektedir. Bu testlerde esas alınan standartlar şunlardır:

• TS 2720 Naylon kolan
• TS 3248 Pamuk / naylon kolan

Bu standartlar, naylon liften yapılan dokumaları ve yük paraşütlerinin ve aksesuarlarının ve yük atma ve kaldırma sistemlerinin güvenlik kemerlerinin yapımında ve benzeri amaçlarla kullanılan kolanları kapsamaktadır.