Konfeksiyon sektöründe süreçler, üretilecek ürünün çeşidine ve özelliklerine göre bazen ham iplik satın alınarak bazen de dokuma veya örme kumaş satın alınarak başlar. Bu yüzden kumaş üretimi ile hazır giyim üretimi birbirinden ayrılmaz faaliyetlerdir. Kumaş üretim tesisi olmayan işletmelerde kumaşlar, doğrudan satın alma veya fason üretim şeklinde olmaktadır. Ama kumaş üretim tesisi bulunan işletmeler kumaşları iç üretim yoluyla temin etmektedir. Bu durum tamamen kapasite doluluğuna, üretilecek ürünün çeşidine ve makinelerin kapasitesine bağlı olarak değişmektedir.

Ancak hangi yoldan temin edilirse edilsin konfeksiyon ya da hazır giyim kumaşlarının kalitesi çok önemlidir. Kumaşların kalitesini belirleyen en önemli faktörlerden biri de kumaşların yanmazlık özelliğidir.

Ateşe dayanıklılık derken, lif, iplik veya kumaşların bir ateşe maruz kaldıktan ve bu ateş kaynağı uzaklaştıktan sonra da alev alma, yanma veya sönme kabiliyetleri ifade edilmektedir. Bu tür kumaşlar yüksek ısıya ve alevlere karşı dayanıklıdır. Yüksek sıcaklığın ve alev alma riskinin bulunduğu işkollarında çalışanlara hazır giyim üreten tekstil firmaları, kumaşların yanma özelliklerini tayin etmek durumundadır.

Yetkili laboratuvarlar tarafından hazır giyim kumaşlarının yanma özelliğinin tayini için yapılacak testlerinde şu standartlar uygulanmaktadır:

• BS EN 1103 Tekstil - Konfeksiyon kumaşlar - Yakma davranışını belirlemek için ayrıntılı prosedür
• TS EN 1103 Tekstil - Yanma özelliği hazır giyim kumaşları - Hazır giyim kumaşlarının yanma özelliğinin tayini için ayrıntılı işlem

Bu standart, EN ISO 6941 standardına göre yüzey tutuşma testlerine tabi tutulan hazır giyim kumaşlarının yanma özelliğinin tayini için yapılacak testleri kapsamaktadır. TS EN ISO 6941 standardı ise düşey konumdaki tekstil kumaşların yanma ve alev yayılma özelliklerinin ölçülmesi ile ilgilidir.